Leven in coronatijd

We zijn alweer ruim een maand verder en ik wil jullie toch ook een inkijkje in ons leven geven.

We leven erg beschermd hier in de marina, alles zit op slot, dat wil zeggen dat er aan de voorkant geen schip meer binnenkomt, ze mogen voor anker gaan net achter het breekwater, dit is overigens een veilige plaats.Twee weken minimaal in qarantaine tijd, sommige kiezen ervoor om buiten te blijven vanwege de financieen.Ze kunnen een bestelling plaatsen via email of de websitewinkel, en ik pak de bestelling bij elkaar in de winkel, en samen met Andre leveren we die aan de boten.

Het is een flinke job geworden voor mij, en met nog 2 anderen runnen we een minisupermarkt voor de haven, het is inmiddels een monopoliepositie geworden, we proberen voor ruim 100 mensen voedsel en benodigdheden te bevoorraden, best een klus. En dan te bedenken dat we dezelfde regels moeten voeren die in heel Panama gelden, niet naar buiten,dus een stukje wandelen in Panama is er niet bij, gelukkig mogen wij wel vrij rondlopen in het gebied van de haven en een stukje jungle, de andere kant naar de achterkant, de poort via de weg mag niet meer. Er zijn speciale mannen en vrouwendagen ingesteld om boodschappen te doen, en op het laatste cijfer van je paspoort, geeft aan in welke tijdszone je mag winkelen.Ik heb nr 7 dus ik mag van 15.15 - 15.45 winkelen, in Panama zou deze tijd wat ruimer zijn, maar het is niet slim om om de marina te verlaten , kom je terug dan moet je in qarantaine voor 14 dagen.

De enige mensen die de marina in komen zijn de leveranciers, zij moeten zich melden bij de portier en moeten , monddoekjes en handschoenen dragen.

Dan is er gehele drooglegging van verkopen , nuttigen en of vervoeren van alcohol, wordt je gesnapt ga je het gevang in, en ook hier in de haven worden er manieren gezocht om toch aan het goedje te komen, de alcohol moet uit de schappen en naar het voorraadhok gebracht worden, het stond vol, nu niet meer, op bijzondere wijze is het verdwenen, en ik zelf heb hier wat moeite mee, omdat het tegen de regels is, ze informeren mij ook gelukkig niet over het hoe en wat, ik vraag ook maar niet.

Gelukkig worden we nog wel vrij gelaten om de kerkdienst te houden, en hebben die dan ook in de palappa, bbq area, zichtbaar voor iedereen die langsloopt. Zo kunnen we toch getuigen en soms schuiven er mensen aan die nieuwsgierig zijn, of eenzaam of hongerig naar het woord,  zo konden we de afgelopen week 2 bijbels uitdelen. Ook hebben we bijna elke avond bijbelstudie  we willen gastvrij zijn maar soms willen we een avond voor onszelf en laten we het licht in de cockpit uit, we proberen de mensen te vertellen dat wanneer het licht aan is je altijd welkom bent, maar is het uit dan willen we ff niemand ontvangen. Meestal werkt dit goed.

We hebben een soort van voedselbank opgericht, in de eerste weken gingen er veel mensen naar hun eigen land terug, en lieten de boot achter in de marina, maar dan moest het eten ervan af gehaald worden, die doneerden ze vaak aan ons, we wisten toen nog niet wat er gebeuren zou, of dat de winkel wel bevoorraad kon blijven, dus hebben we aan onze buurman gevraagd of we zijn boot mochten gebruiken om de voorraden uit te stallen, en van de andere buurman mogen we zijn grote vriezer gebruiken, ik voel me rijk!

Zo nu en dan delen we uit aan het handjevol werkers die normaal eten zouden moeten krijgen van het restaurant, maar terwijl ik dit zit te schrijven laat Andre weten dat er vandaag weer geen eten is voor ze, of ik dan een maaltijd voor 5 extra wil maken, en natuurlijk gebeurt dat.

En nu denkt u prachtig al dat positieve gepraat daar in Panama, maar om eerlijk te zijn, ik laat zo vaak ook mijn eigen hoofd hangen en ben dan zo op mezelf gericht, dat ik ook in het negatieve wordt meegesleurd, dan ga ik familie en vrienden, broers en zussen uit de gemeente missen, mis ik de samenkomsten, ga ik twijfelen over vele dingen, en daarom heb ik u , hebben wij elkaar zo hard nodig, om elkaar te vertellen dat we niet gericht moeten zijn op ons zelf maar ons hoofd omhoog mogen heffen, hebben we Het Woord, de bijbel nodig, en dan lees ik dat er in Hebreeën 2  de waarschuwing staat van het afglijden van het geloof, ja God wist allang dat we zware tijden zouden gaan krijgen en  wilde ons niet onwetend laten maar dat we de Genade en Liefde en Glorie en Grootheid van onze Heer en Heiland mogen zien en dat Hem toe komt alle Eer en Majesteit!

Dus ik wil u vragen, en toezeggen, laten we elkaar bemoedigen en voor elkaar bidden, zoals dat ons geleerd is, zodat we opgebouwd mogen worden voor Hem, niet voor onszelf, maar voor Hem!