The splash

Vanmorgen gaat de wekker erg vroeg, en ja erg vroeg betekent dat we om 5 uur wegrijden uit het appartement, om op tijd aan te komen in de marina. Er moeten nog een paar laatste patches geplakt worden waar de stempels hebben gestaan en nog een aantal klusjes door Andre gedaan worden voor de te water lating/splash. Want jawel deze morgen om 8.00 uur zijn we de eerste op de lijst die te water wordt gelaten.

Ik neem nog even een frisse duik in het zwembad en later komt Daniëlle me halen omdat het tijd is. Angel heeft de leiding over de jongens die onder de boot werken en dat gaat allemaal goed en rustig, vandaag bediend hij niet de kraan dat doet Victor. Heel voorzichtig en rustig wordt de kraan verplaatst over het niet vlakke terrein, altijd weer spannend want we hebben best een zware boot. Het gaat allemaal goed en zodra de boot in het water ligt stapt Andre aan boord om de doorvoeren te controleren op lekkage, Danielle en Arko ontfermen zich over de lijnen om die gereed te maken voor het vastknopen aan het dok, we blijven nog liggen bij het workdok net om de hoek omdat er teveel wind staat, ze durven het niet aan om ons te begeleiden naar de juiste plaats op de C steiger.

Omdat het ook de dag van vertrek is voor Martin en Jonathan willen Arko en Daniëlle met hen graag nog naar Fort Lorenzo, een verdedigingsfort wat gebouwd is door de Spanjaarden op een grote heuvel om als verdedigingfort om de goudtransporten te verdedigen aan Rio Sagres in 1575 het is de laatste jaren flink aangepakt qua restauratie en meer toegankelijk gemaakt voor bezoekers. Carlos gaat ook mee en ze hebben een fijne tijd met elkaar.

Ondertussen zijn de matrassen gebracht voor de bedden en ze passen perfect, we zijn er blij mee. Nu hopen dat de kussens van de bank deze week gaan komen.

Nadat de groep terug is van het Fort wordt er nog een duik genomen in het zwembad en is het tijd om te vertrekken, aangezien we niet allemaal in een 5 persoons auto passen gaan Andre en Arko met een busje van de marina richting de rand van de stad om vervolgens de metro te pakken en dan nog een taxi, de dames brengen de heren naar het vliegveld en Daniëlle werpt zich op als chaufeusse, ze kan direct wennen aan de rijstyle in Panama, rechts en links wordt er ingehaald, het is net GTA, maar dan live, we komen op tijd en zonder brokken aan en nemen afscheid van de mannen, wensen ze een veilige vlucht toe. Wij vervolgen onze weg, het laatste stuk is flink file rijden, bij aankomst bij het appartement zitten Andre en Arko al rustig te wachten.

Arko wil wel keizersmarren maken, dit is voor vanavond ons avondeten, en ja het klinkt gek om in een warm tropisch land een Oostenrijks gerecht te eten maar ik kan je vertellen het was heerlijk!

We drinken nog wat en gaan weer lekker slapen.

​​​​