Laatste dag

We staan vroeg op, na een heerlijke nacht hebben we allemaal als een blok geslapen, bij ons in de hut was het nu zo koel geworden dat we toch een dekentje moesten gebruiken. Gisteren hadden we onze tassen al gepakt en het meeste afgewassen en de kleding in de vacuumzakken gedaan zodat we vandaag daar niet teveel tijd aan hoeven te besteden want die is er niet echt. 

Vandaag hebben we een jungletocht,  ik weet het is niet echt handig op de dag dat we ook weer vertrekken maar deze dag hebben Ivan, Nelson en Yenis vrij en dus toch maar vandaag gepland. We moeten uiterlijk om 16.00 uur weer weg zijn op de haven om op tijd op het vliegveld te zijn.

Rond 6.30 uur vertrekken we eerst is het ruim 1,5 uur rijden en onderweg eten we ergens een ontbijtje, yucca met vlees of patacones met vlees het smaakt heerlijk en we kunnen er weer tegen. We vervolgen onze weg en komen door verschillende gehuchtjes en zien hoe de mensen hier leven, niet ieder gehuchtje is even netjes en verzorgd.

Aangekomen op de plaats van bestemming blijft onze chauffeur bij het busje wachten dus we kunnen de rugzakken in de auto laten, Nelson is slim want die zorgt voor een lekker koud flesje water dat we mee kunnen nemen. Dan stappen we in het bootje en gaan de rio Miquel de la Borda op. Yenis is wat zenuwachtig en dan blijkt dat ze niet kan zwemmen en wij stappen met zijn allen zo zonder zwemvest aan boord, tja in Nederland zou dat niet zo gauw gebeuren. Daniëlle en ik gaan ieder aan een kant van Yenis zitten en later ontspant ze ook meer. Ook stapt er nog een mevrouw in en degene die de boot bestuurt zijn dochter gaat ook mee. De vrouw heeft groenten en boodschappen gedaan en woont halverwege aan de rivier maar gaat met ons eerst nog mee verder de rivier op. 

Na een uurtje varen komen we bij het dorp Quasimo een flinke gemeenschap met een kerk en een school en wat winkeltjes. We merken meteen dat de mensen hier erg hecht zijn en vriendelijk ze zijn duidelijk trots op hun gemeenschap en hebben pas een mooie betonnen pad aangelegd van beneden naar boven op de berg en zo kunnen we een mooie route lopen, we praten met wat mensen en zien hoe er verschillende bootjes vol met goederen en etenswaren gebracht worden en een aantal mannen staan direct klaar om te helpen. De tijd begint te dringen en we gaan weer aan boord de schipper begrijpt de urgentie dat we een vliegtuig moeten halen en zet er de vaart in, halverwege wordt de vrouw aan wal gezet, dan is het voor haar nog een uur lopen voordat ze thuis is. We nemen afscheid met zwaaiende armen, ze wordt er wat verlegen van.

Dan is het nog een half uurtje terug en uiteraard met het busje wat we gehuurd hebben rijden we terug naar de Marina. We hebben nog tijd en kunnen op de boot nog even koffiedrinken met onze familie in Panama. We halen de laatste boodschappen uit de koelkast want dit keer blijft er niets van eten aan boord… En dan blijkt dat de kussens van de bank zijn geleverd, we passen ze, en nee het is nog niet helemaal mooi en goed geworden, erg jammer maar dit zal moeten wachten tot de volgende keer om aangepast te worden, we moeten nu echt gaan vertrekken, gauw nemen we van diverse mensen afscheid voor nu, tot over 9 weken.

Nelson wilt ook graag mee om ons uit te zwaaien op het vliegveld. Hierdoor zitten we met ons 6en in de auto, gelukkig is Nelson niet zo groot en kan hij nog ergens middenin zitten. Aankomend op het vliegveld zijn we net op tijd om Andre`s koffer in te checken, en we vinden de weg op de nieuwe terminal, om ook al bijna gelijk te kunnen boarden, na een rustige vlucht waarin we alle 4 best wel wat hebben kunnen slapen landen we weer in het koude Nederland, deze reis zit erop maar we zijn benieuwd wat er in de toekomst gaat gebeuren, we leggen het in Gods handen.